Baaldag

Gisteravond had ik voor het eerst het idee echt te veel te hebben gedaan. En eigenlijk was dat (vooral qua beweging!) niet eens zoveel… Al sinds de operatie heb ik voornamelijk ‘last’ onder mijn oksel. De huid zit daar bij elkaar en daar heeft ook de drain gezeten. Een bh (of hemdje wat erop lijkt) is niet prettig om te dragen omdat het precies over de plek kruist. Gisteravond voor het eerst het gevoel dat het echt opgezet was onder mijn oksel. Heel vervelend.

Vannacht wederom vaak wakker. Ik slaap normaal graag op mijn zij, maar lig al een week op mijn rug. En zodra ik dan wakker word volgt er vrijwel meteen een opvlieger.

Vanmorgen werd ik al niet blij wakker. De plek onder mijn oksel nog steeds wat dikker en pijnlijk. Mn voeten stram net als de rest van mijn lijf en de knokkel op mijn hand speelde ook op.

Rustig aan, wat tranen en fijne gesprekken met Marcel.

Uiteindelijk vanmiddag ff op de Kickr (=indoortrainer waar je eigen fiets in kan worden geplaatst) gefietst, Marcel had mijn fiets buiten onder de overkapping gezet. En dat ging goed, ik kon met mijn handen op het stuur leunen zonder al te veel last van de plek. Het viel me mee en ik heb 45 minuten gefietst en vooral ff lekker gezweet. Heeeeeerlijk!!

Ik MOET gewoon bewegen, stilzitten en echt niks voor mij en ik knap er ook zeker niet van op, ook niet in mijn hoofd!

Na het fietsen voel ik me meteen veel beter, fijn om te ervaren dat dit wél lukt.

Tot nu toe heeft het bewegen me er echt doorheen geholpen; tijdens de chemobehandelingen het vele wandelen, en ook na de borstbesparende operatie het fietsen op de Kickr.  

Mijn nummer 1 tip aan mensen in een soortgelijk traject: probeer elke dag minimaal 2 keer te bewegen en het liefst in de buitenlucht.