Mijn lieve mama

Alhoewel de maand oktober staat voor borstkankermaand🎀, wil ik vandaag een berichtje schrijven over mijn moeder. Het is vandaag precies 9 jaar geleden dat ze overleed aan de gevolgen van blaaskanker. Een andere kankersoort dus.

Ik weet nog dat ze me op moederdag vroeg: had jij ook bloed in je urine toen je blaasontsteking had? Al snel kwam de diagnose blaaskanker. Maar het was goed te behandelen zeiden de artsten, met blaasspoelingen (chemo). Mijn vader leefde destijds ook nog, en ze gingen samen naar alle ziekenhuisafspraken. Eerlijk gezegd, ging het best langs me heen. Uiteraard belde ik wel, en ging er ook regelmatig langs, maar het was zegmaar ‘hun’ ding. Het speelde wel in ons achterhoofd, maar het was behandelbaar, toch?

Tot ruim een jaar later bleek dat ze overal uitzaaïngen had, waarna ze 6 weken later overleed. Die laatste 6 weken, het moment dat je hoort dat ze uitbehandeld is.. die sloegen in als een bom. Ik wist werkelijk 6 weken lang niet hoe ik ermee om moest gaan. Want het kon 6 weken duren, maar had ook nog langer, of korter kunnen zijn. Moest ik nou zoveel mogelijk van mijn tijd bij/samen met haar doorbrengen? Maar ik kon ook niet continu haar hand vasthouden? Wat wilde ik allemaal nog van haar weten? Het was een hele rare tijd.

Waarom ik dit nu schrijf? Nou eigenlijk omdat ik er nog nooit over heb geschreven en daarnaast omdat ik mede door haar verhaal, enorm besefte dat je in het dagelijks leven best wel vaker tegen iemand mag zeggen dat je van hem/haar houdt, trots op hem/haar bent etc.

Te beginnen bij je moeder. Wanneer jouw moeder nog leeft, stuur haar dan NU een lief berichtje! Gewoon om te laten weten dat je even aan haar denkt. En doet ze niet aan berichtjes, bel haar dan. En als ook dat niet gaat, denk dan NU even heel bewust aan haar en stuur haar een liefdevolle gedachte. 💞

Dan denk ik NU even met heel veel liefde aan mijn moeder, op wie ik ongelofelijk trots ben, dankbaar ben en waarvan ik ontzettend veel houd!💞❤️🍀💖