Morgen 6e kuur

Vanmiddag heb ik alvast bloed geprikt. Morgen krijg ik (als de bloedwaarden tenminste goed zijn) de 6e kuur van de T-DM1.
Omdat er in het weefsel wat verwijderd is tijdens de borstamputatie nog enkele tumorcellen zaten, zit ik nog in een vervolg traject. Het zijn 14 kuren Trastuzumab en Emtansine (T-DM1). Een combinatie van chemotherapie en immuuntherapie, welke eens in de 3 weken middels infuus worden toegediend.
Morgen dus de 6e kuur, en als alles qua bloedwaarden etc goed blijft gaan dan heb ik de laatste kuur ergens half april 2022.

En hoe lollig ik soms misschien ook doe, ik zie er toch steeds weer tegenop. Ik krijg een kronkel in mijn maag als ik eraan denk. De geur van het infuus, de afdeling dagbehandeling… Ik kan ook niet kijken naar (een foto van) iemand met een coldcap op zonder dat mijn maag draait. Je herkent vast het gevoel wanneer je een keer iets verkeerds hebt gegeten en daar ontzettend ziek van bent geweest. Neem als voorbeeld een curry-schotel. Vervolgens hoef je daarna voorlopig geen curry-schotel, want als je aan die curry-schotel denkt dan reageert je lijf erop. Precies dát gevoel!
En in dit geval zeggen we, we hebben hier nog een pan met curry staan en je krijgt nog 9 keer hiervan te eten. Ja, is hartstikke goed voor je, word je beter van!
En verstandelijk kan ik heus wel bedenken dat het goed voor me is, maar mijn lijf reageert net ff anders..

Wat kan ik eraan veranderen?!?

Ik zou kunnen stoppen met de kuren, je hebt tenslotte altijd een keuze! En die keuze overweeg ik ook regelmatig. Maar voor nu blijf ik nog even door gaan.
En op momenten dat ik er dus tegenaan zit te hikken bedenk ik me: het gebeurt niet NU. Wat zie/hoor/ruik/voel ik NU om me heen?
Zonde om me nu al druk te maken om iets wat volgende week, morgen of wanneer dan ook is, toch?
Dus afleiding zoeken.

De laatste kuren spreek ik tijdens het wachten op de dag van behandeling (tussen het gesprek met de arts en de start van de dagbehandeling/infuus etc) af met mijn lieve tante. Dat voelt echt als een soort traktatie/geluksmomentje🍀❤️
En tijdens de behandeling probeer ik te letten op dingen die om me heen gebeuren; de oorbellen die de verpleegkundige in heeft, soort schoenen die ze aan heeft, kleur van de vloer, aantal plafondplaten tot het raam, aantal bedden links van me… Noem maar op.

Ik zeg: kom maar op!!💪🏻🌞